در مورد آن سالى كه حضرت قائم (عليه السلام ) قيام مى كند و همچنين در مورد روز قيام نيز رواياتى نقل شده است ،به عنوان نمونه :

 1 - ابوبصيرمى گويد: امام صادق (عليه السلام ) فرمود:حضرت قائم قيام نمى كند مگر درسال طاق مانند: سال يك ، سه ، پنج ، هفت و نه.

 2 - نيزابوبصيرمیگويد: امام (عليه السلام ) فرمود:در شب بيست و سوم (ماه رمضان ) به نام قائم (عليه السلام ) ندا داده مى شود (اعلام میگردد) و در روز عاشورا قيام مى كند و آن روزى است كه امام حسين (عليه السلام ) درآن كشته شد، گويى اكنون آن حضرت را در روز شنبه ، دهم محرّم مى نگرم كه بين حجرالاسود و مقام ابراهيم (كنار كعبه ) ايستاده و جبرئيل در سمت راست او ندا مى كند:اَلْبَيْعَةُ للّه ؛ بيعت براى خدا (كه صداى او به همه جهانيان مى رسد.

پس پيروان آن حضرت از همه نقاط زمين ، به سوى او رهسپار مى گردند و زمين براى آنان پيچيده مى شود (و در نتيجه آنان زودتر به محضر آن بزرگوار مى رسند) و با آن حضرتبيعت مى نمايند و خداوند به وسيله او سراسر زمين را پر از عدل و داد مى كند،همانگونه كه پر از ظلم و ستم شده بود.

 1 -  خروج سفيانى (سفيانى ، يكى از طاغوتهاى مقدّس از نسل ابوسفيان است و در شام به دست سپاه حضرت مهدى (عليه السلام ) شكست خورده و كشته میشود. 

 2 -  كشته شدن سيّدِ حسنى (جوان خوش صورت از آل امام حسن (عليه السلام ) با سپاهش به حمايت از امام زمان (عليه السلام ) برمى خيزد و سرانجام، به شهادت مى رسد.

 3 -  اختلاف بنى عبّاس در رياست دنيا.

 4 -  گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان .

 5 - گرفتن ماه در آخر آن ماه ، برخلاف عادت و نظم فلكى.

 6 -  فرو رفتن زمين بيداء (زمين بين مكّه و مدينه.

 7 -  فرورفتن زمين در نقطه اى از مشرق و مغرب .

 8 -  توقّف خورشيد، هنگام اوّل ظهر تا وسط وقت عصر.

 9 –  طلوع خورشيد از مغرب .

 10 - كشتن نفس زكيّه درپشت كوفه همراه هفتاد نفر از نيكان .

 11 - سر بريدن يك مرد هاشمى بين حجرالا سود و مقام ابراهيم عليه السلام .

 12 - ويران شدن ديوار مسجد كوفه .

 13 - به اهتراز درآمدن پرچمهاى سياه از جانب خراسان .

 14 - خروج يمانى (يمانى از مردان نيك و طرفدار امام زمان (عليه السلام ) است ) كه به حمايت از آن حضرت ، با سپاه خودبرمى خيزد. 

 15 - ظهور مغربى در مصر و حكومت او بر مردم شام .

 16 - فرود تركها به جزيره .

 17 - ورود روميان به رمله .

 18 - طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق كه همچون ماه مى درخشد سپس دو جانب آن خم گردد كه نزديك شود كه آن دو جانب به همديگر متّصل شوند.

 19 - پديد آمدن سرخى در آسمان كه درفضا پراكنده گردد.

 20 - آتشى در طول مشرق ، آشكار شود و سه روز يا هفت روز درآسمانى باقى بماند.

 21 - پاره نمودن عرب اسارت خود را و حكومت عرب بر شهرها وكشورها.

 22 - بيرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم .

 23 - كشتن امير مصر،توسّط مردم مصر.

 24 - خراب شدن شام .

 25 - اختلاف سه پرچم در شام كشمكش سه گروه.

 26 - ورود دو پرچم قيس و عرب به كشور مصر.

 27 - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى قبيله كنده در خراسان .

 28 - آمدن اسبهايى از جانب مغرب ، تا اينكه در كنار حيره (نزديك كوفه ) بسته شوند.

 29 - برافراشته شدن پرچمهاى سياه از جانب مشرق به سوى حيره .

 30 - طغيان آب فرات ، به طورى كه سرازير كوچه هاى كوفه گردد.

 31 - خروج شصت دروغگو كه همه آنان ادّعاى نبوت میكنند.

 32 - خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب (عليه السلام ) كه همه آنان ادّعاىامامت براى خود دارند.

 33 - سوزاندن مردى بلند مقام از شيعيان بنى عبّاس بين سرزمين جلولاء (واقع در هفت فرسخى خانقين ) و سرزمين خانقين .

 34 - بستن پلی نزديك محله كرخ بغداد.

 35 - برخاستن باد سياهى در بغداد، در آغاز روز.

 36 - زلزله شديد در بغداد.

 37 - فرو رفتن بيشتر شهر بغداد در زمين بر اثر زلزله .

 38 - ترس عمومى كه عراق و بغداد را فراگيرد.

 39 - مرگهاى سريع و عمومى دربغداد.

 40 - كم شدن اموال و انسانها و محصول كشاورزى .

 41 - پيدايش ملخ درفصل خود و در غير فصل خود تا آنجا كه زراعتها و غلاّت را از بين ببرد.

 42 - كم شدن غلاّت و محصولات گياهى .

 43 - اختلاف و كشمكش در ميان دو صنف از عجم وخونريزى بسيار بين آنان .

 44 - بيرون آمدن بردگان از زير فرمان اربابان و كشتناربابان .

 45 - مسخ شدن جمعى از بدعتگذاران ، به صورت ميمون و خوك .

 46 - پيروزى بردگان بر شهرهاى اربابان .

 47 - نداى (غيرعادى ) از آسمان بر همه جهان به طورى كه هركسى در هر زبانى باشد آن ندا را به زبان خودش مى شنود.

 48 - پيدايش صورت و سينه انسان در قرص خورشيد.

 49 - مردگانى زنده از قبرها بيرون آيند و به دنيا بازگردند و به ديد و بازديد با همديگر بپردازند.

 50 - در پايان همه ، 24بار، باران پى در پى مى آيد و زمين خشك را پس از مرگش ، زنده و سبز و خرّم مى كند وبه دنبال آن بركتهاى زمين بروز مى نمايد و در دسترس قرار مى گيرد.

و بعد از اين حوادث ، هرگونه بلا و ناراحتى و گرفتارى معتقدين به حق از شيعيان حضرت مهدى (عليه السلام ) برطرف مى گردد، در اين هنگام آنها آگاه شوند كه امام عصر (عَجَّلَ اللّه تعالى فَرَجَه الشّريف ) در مكّه ظهوركرده است براى يارى او به سوى مكّه رهسپار شوند، چنانكه روايات ، بيانگر اين مطلباست .

اين نشانه هايى كه ذكر شد، پاره اى از آنها حتمى است و پاره اى مشروط به شرايطى است و خداوند داناتر است كه چه خواهد شد و ما آنچه را نقل كرديم ، از كتب ازحديث و روايات ، گرفته شده ، از خداى بزرگ كمك مى جوييم و از درگاه او توفيق سعادتمى خواهيم .

چند نمونه از روايات علائم ظهور...

 1 - سيف بن عميرهمى گويد: نزد ابوجعفر، منصور دوانيقى (دوّمين خليفه عباسى ) بودم ، آغاز به سخن نمود و به من گفت : اى سيف بن عميره ! ناگزير از آسمان به نام مردى از فرزندان ابوطالب ، ندا شود.

گفتم : تواين حديث را نقل مى كنى ؟!

گفت : سوگند به كسی كه جانم در دست اوست ! به گوش خودم شنيده ام .

گفتم : من اين حديث را تاكنون نشنيده بودم!

گفت : اى سيف ! اينسخن ، حق است و وقتى كه ندايى از آسمان آمد ما نخستين كسى هستيم كه به آن پاسخ مثبت مى دهيم بدان كه اين ندا به نام يكى از پسر عموهاى ماست .

گفتم : از فرزندان حضرت فاطمه (سلام اللّهُ عليها.

گفت : آرى ، اى سيف !

اگر من اين سخن را ازشخص محمّد بن على (امام باقر (عليه السلام ) ) نشنيده بودم ، اگر همه مردم روى زمين به من مى گفتند، نمى پذيرفتم ، ولى محمّد بن على (امام باقر (عليه السلامگوينده اين سخن است.

 2 - عبداللّه بن عميرمى گويد: رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) فرمود:روز قيامت برپا نمى شود تا وقتی كه مهدى از فرزندان من خروج كند و او خروج نمى كند تا اينكه شصت نفر كذّاب ، كه همه آنان مى گويند: من پيغمبر هستم.

 3 - ابوحمزه ثمالی مى گويد: به امام باقر (عليه السلام ) عرض كردم : خروج سفيی از امور حتمى است ؟

فرمود:آرى و نداى آسمانى از امور حتمى است ، و طلوع خورشيد از مغرب ، از امور حتمى است و اختلاف بين بنى عباس در سلطنت از امور حتمی است و كشته شدن نفس ‍ زكيّه حتمى است . و خروج قائم (عليه السلام ) ازآل محمّد (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ) حتمى است.

گفتم : نداى آسمانى چگونه است .

فرمود: در آغازروز، منادى از آسمان ندا مى كند:

الا ان الحق مع على وشيعته ؛ آگاه باشيد، حق با على (عليهالسلام ) و شيعيان اوست.

سپس درآخر روز، در زمين ندا مى شود:

اَلااَنَّ الْحَقَّ مَعَ عُثْمانِ وَشِيَعتِهِ ؛ آگاه باشيد حقّ با عثمان و پيروان اوست.

در اين هنگام رهروان راه باطل به شك مى افتند.

 4 - ابى خديجه مى گويد: امام صادق (عليه السلام ) فرمود:قائم (عليه السلام ) خروج نمیكند تا دوازده نفر از بنى هاشم قبل از او مى آيند و هركدام از آنان ، مردم را به سوى (امامت ) خود دعوت مى نمايد.

 5 - اميرمؤمنان على (عليه السلام ) فرمود:در آستانه ظهور قائم (عليه السلام ) مرگ سرخ و مرگ سفيد به وجود مى آيد و ملخهايى كه همانند رنگ خون ، قرمز هستند در فصل و در غير موقع ،آشكار مى شوند، اما مرگ سرخ عبارت از كشتن با شمشير است و اما مرگ سفيد، عبارت ازبيمارى طاعون مى باشد.

 6 - جابر جُعفمى گويد: امام باقر (عليه السلام ) فرمود:در زمين قرار گير و دست و پايت را حركت مده تا نشانه هاى (ظهور) را كه براى تو مى گويم بنگرى ، ولى گمان ندارم عمر تو كفاف كندو تو به آن زمان برسى (مقدارى از آن نشانه ها عبارتند از:) اختلاف بنى عباس ، نداىآسمانى ، فرو رفتن قريه اى از قريه هاى شام به نامالجابيه ورود تركها به جزيره ، ورود روميان به رَمْله ، اختلاف و كشمكش بسيار در همه نقاط زمينتا اينكه شام ويران گردد و علّت خرابى آن ، جمع شدن سه گروه داراى سه پرچم در آناست كه عبارتند از: 1 - پرچم اصهب 2 - پرچم ابقع 3 - پرچم سفيانى.

 7 - ابوبصيرمیگويد: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم كه اين آيه را خواند:

 (اِنْ نَشَاءْنُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ اَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ.

اگر ما اراده كنيم (مى توانيم ) از آسمان براى آنان نشانه اى نازل مى كنيم كه گردنهايشان دربرابر آن خاضع گردد.

سپس فرمود:به زودى خداوند اين نشانه رابراى آنان مى فرستد.

عرض كردم : براى چه كسى مى فرستد؟.

فرمود:برای بنى اُمَيّه و پيروان آنان.

گفتم : آن نشانه چيست ؟

فرمود:توقّف خورشيدا ز آغاز ظهر تا وقت عصر. و ديده شدن سينه و صورت مردى در قرص خورشيد كه حسب و نسبش معلوم باشد و اينها در زمان سفيانى رخ مى دهد و در اين هنگام ، سفيانى و پيروانش نابود مى شوند.

 8 - سعيد بن جُبَير (مفسّر عاليقدر شيعه ) مى گويد: در آن سالى كه حضرت مهدى ( عليه السلام ) در آن قيام مى كند، 24 روز باران مى آيد و آثار و بركات باران در آن سال آشكار مى گردد.

 9 - ثعلبهاَزُدى مى گويد: امام باقر (عليهالسلام ) فرمود:دو نشانه ، قبل از ظهورقائم (عليه السلام ) پديد مى آيد:

 1 - گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان .

 2 - گرفتن ماه در آخر همان ماه.

عرض كردم : كسوف خورشيد در آخر ماه رمضان و خسوف ماه در نيمه ماه میباشد؟

فرمود:من به آنچه مى گويم آگاهتر هستم و اين دو حادثه ، نشانه اى است كه از زمان هبوط آدم (عليه السلام ) تاحال اتفاق نيفتاده است.

 10 - محمّد بن مسلممى گويد: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم فرمود:پيش از ظهور قائم (عليه السلام ) از سوى خدا،بلا و آزمايش به وجود مى آيد.

عرض كردم : فدايت شوم ! آن بلا چيست ؟ اين آيه را خواند:

 (وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَىءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الاَْمْوالِ وَالاَْنْفُسِوَالثَّمَراتِ ... .

 :قطعا همه شما را با چيزى از ترس ، گرسنگى ، زيان مالى وجانى و كمبود ميوه ها آزمايش مى كنيم.

سپس (معناى آيه را توضيح داد و) فرمود: ترس از شاهانبنى فلان (بنى عباس ) گرسنگى از گرانى قيمتها و كمبود اموال ، از كساد و ركود تجارت و بهره اندك از آن و كاهش ‍ ميوه ها و محصول به خاطر خشگى زمين و كمى بركت ميوهها.

سپس دنبال آيه فوق را خواند:(وَبَشّرِ الصّابِرينَ) ؛و به صابران مژده بده مژده از اينكه در آن هنگام ، حضرت قائم (عليه السلام ) به زودى خروج كند. 

 11 -  منذر جوزى میگويد: از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم فرمود:مردم در آستانه قيام حضرت قائم (عليه السلام ) از گناه دست مى كشند به خاطر آتشى كه در آسمان آشكار شود، و سرخى اى كه سراسر صفحه آسمان را فراگيرد و فرو رفتن زمين در بغداد و در بصره و خونريزى و خرابى خانه ها در بصره ونابودى مردم آن و ترس ‍ همگانى بر عراق كه مردمش را پريشان و نگران كند.